Verona Verbakel
Aan mijn favorieten toevoegen
06/11
2024
Een meisje wordt in een politiecombi weggehaald van school en in een gesloten jeugdinstelling geplaatst.
Een kind wordt gestraft voor de liefdeloosheid van haar ouders.
Uitwenen kan in de sofa, voor de televisie, wanneer de begeleiders niet kijken en hun kruiswoordraadsels verder invullen.
Het weekend als nòg grotere kwelling dan de week.
Ongeliefde kinderen als hongerige kippen op zoek naar het ontbrekende doel in hun leven.
Dit verhaal stelt zich de vraag in hoeverre het ethisch verantwoord is om kinderen op te sluiten.
Dit is geen verhaal rond vergeving, medelijden, noch wraak.
“Verbakel past het voorschrift ‘show, don’t tell’ nauwelijks toe, ze geeft aan alles woorden. Nu is die taal, het aaneenrijgen van mooie vondsten en zinsconstructies, literair haast, tegelijk haar kracht. Beeld je een weiland in met daarboven een zweem mist en blijf turen, ontwaar een boer, een koe, een biggetje. Precies zo zijn haar zinnen: dromerig, dan ineens glashelder.”
“Meer dan een expliciete schreeuw om verandering in het systeem, laat Verbakel met Voyeur een impliciete kreet om empathie voor kinderen in jeugdinstellingen horen. Dat maakt de voorstelling er eentje met een belangrijke boodschap, die het zeker waard is om naar te luisteren.”
“Een hartverscheurende voorstelling over het leven zoals het is in de jeugdinstelling. Het resultaat is een verpletterende monoloog die je als kijker niet onberoerd laat. Zelden hebben we zo veel gesnotter gehoord als tijdens dat uurtje dat haar bijzonder aangrijpende voorstelling duurt. En of Voyeur binnenkomt.”
"Voyeur is een timide maar niet mis te verstane aanklacht tegen een harteloze wereld.”
Tekst & spel: Verona Verbakel
Coaching: Lies Pauwels
Eindregie & techniek: Solar Vlaar
Dramaturgisch advies: Mieke Versyp